BABALAR DA AĞLAR!
Zannetmeyin hep analar ağlar.
Zannetmeyin hep analar şîvan eder.
Zannetmeyin hep analar figan eder.
Zannetmeyin hep bacılar isyan eder.
Babalar da ağlar.
Ama damardan ağlar.
Babalar öyle bir ağlar ki!
Her taraf kor ateşi gibi yanar.
İçi yanardağ gibi lav püskürtür.
Öyle bir yanar ki!
Ne dağ dayanır ne de taş dayanır.
Herkes onu ateş topu sanır.
Analar ağlar,yürekleri dağlar.
Babalar ağlarken kimse duymaz bile,
Analar havar eder,isyanını dışarı akıtır.
Babaların havarı içe dönüktür.
Babaların içine kor ateşi düşer yansıtmazlar.
Ama bir mum gibi eriyip giderler.
Analar avazı çıktığı kadar bağırır,çağırır.
Babalar her şeyi sineye çekerler.
Bir dinamit gibi,bir el bombası gibi,
Bir atom bombası gibi…
Kimse farkında bile olamaz.
Babaların ağlayışının,
Yalnız Yaradan’dan başka…