Bir kere hayal kırıklığına uğrayan kalp, Sever belki, ama hep bir mesafeyle… Güvenir belki, ama hep bir tereddütle… Güler belki, ama gözlerinde asla silinmeyen bir gölgeyle. Çünkü hayal kırıklığı,kalbin hafızasıdır; Unutmak istersin ama unutturmaz. Her tebessümün kıyısında,bir gölge gibi bekler. Her güvenişinde, usulca fısıldar kulağına: Daha önce de inanmıştın . Ve işte o an anlarsın: Asıl ağırlık, yaşananlarda değil, kalbinin sakladığı sessizliktedir.