Artık çekememezlik, kıskançlık, değişen önceliklerin belirginleşti. Maskeler takmıyordun. Gerek görmüyordun maske tak maya. Kendini yaşamak(!) peşinde koşuyordun. Ne çok söylenir olmuştu; aman bana ne? Boş ver? Takma kafana? Düşünmek, sorgulamak seni rahatsız ediyordu. Kaçıyordun. Sıradanlaşıyor dun. Daha önce beğenmemezlik ettiğin şeylere koşar adımlarla gitmeye, kopmamacasına sarılmaya başladın. Artık senden iki tane vardı. İki söylemin, iki arkadaş çevren, iki davranışın, iki düşünüşün, iki giyim tarzın her şeyinle iki işte.